1970 – Szkoła została przeniesiona do obecnej siedziby przy ul. Poniatowskiego 2.
• Budynek wybudowano w 1910 r. dla Katolickiego Seminarium Nauczycielek ( Katolischer Lehrerinnen Seminar). Na uroczystość przekazania gmachu przybył z Berlina pruski wiceminister oświaty
• W miejscu dzisiejszej auli szkolnej istniała szkolna kaplica (zdjęcie z okresu międzywojennego przedstawia ołtarz z tabernakulum znajdujący się we wnęce południowej ściany auli. Gdy w marcu 1945 r. przybył tu pierwszy powojenny dyrektor Liceum Pedagogicznego – T. Stach, budynek zajęty był przez szpital dla żołnierzy radzieckich, a wymieniona wnęka zasłonięta płytą. Podczas odnawiania auli w 2002 r. płytę usunięto, ale ołtarza tam nie było. Trudno ustalić, kiedy go rozebrano)
• Po II wojnie światowej aż do 1969 r. działało tu Państwowe Liceum Pedagogiczne im. Jana Amosa Komeńskiego a od 1965 r. do 1970 r. również II LO
• W latach 1970 – 1972 dokonano generalnego remontu szkoły
(całkowita wymiana centralnego ogrzewania, instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, przebudowa pomieszczeń na II i III piętrze zajmowanych wcześniej na potrzeby internatu Państwowego Liceum Pedagogicznego)
• W latach 1970-1979 nastąpiło znaczące zwiększenie liczby uczniów. We wrześniu 1979 r. wynosiła 1798 osób
• Od 1971 – wicedyrektorem został nauczyciel matematyki Jan Kośmider (do 1975 r.)
Sukcesy uczniów w olimpiadach i konkursach w latach sześćdziesiątych m.in.:
- Mieczysław Płócienniczak – I m. w wojewódzkim konkursie rachunkowości
- Barbara Białasik – I m. w wojewódzkim konkursie dla sprzedawców
- Stanisław Walachowski – I m. w wojewódzkim konkursie pisania na maszynie
Działalność pozalekcyjna uczniów:
- W ramach pracy świetlicy szkolnej, w latach 1962-1971 działały zespoły wokalne: Kolombinki , Małgorzatki, Karolinki, Marionetki, pod kierunkiem nauczyciela Stanisława Poprawskiego a w latach 1964-1972 Szkolny Teatr Poezji prowadzony przez Irenę Grzebyk
